مقایسه هواپیماهای روسی با آمریکایی و اروپایی

حدود 20 سال پیش، روسیه با هدف تبدیل شدن به یک بازیگر مهم در عرصه هواپیماهای تجاری، عملیات طراحی و ساخت یک جت منطقه‏‎ای با ظرفیت تقریبی 100 نفر را با مدیریت شرکت هواپیمایی سوخو آغاز کرد. این هواپیما که سوخو سوپرجت 100 نامگذاری شد‌، در سال 2008 میلادی اولین پرواز مسافربری خود را انجام داد. مسئولین روسی نیز چندین مرتبه آمادگی خود را برای فروش آن‌ به ایران، اعلام کردند. اما در سال‌های اخیر با سقوط توپولوف‌های روسی فضای سنگینی علیه این صنعت روسی به وجود آمده، به طوری که برخی از مسئولین ترجیح می‌دهند هواپیمای دست دوم اروپایی بخرند ولی سراغ هواپیماهای روسی نروند.^[1]

حال سوالی که پیش می‌آید این است که آیا هواپیماهای اروپایی و آمریکایی برتری خاصی نسبت به هواپیمای روسی دارند؟ یا علت اقبال مسئولین نسبت به بوئینگ و ایرباس به عامل دیگری برمی‌گردد؟ به هر حال برای رسیدن به پاسخ این سؤالات نگاهی به آمار و اعداد و ارقام می‌اندازیم.[2]

با توجه به جدول زیر، تلفات هواپیمای سوخو سوپرجت 100 حدود 3.2 درصد است. این درحالی است که مابقی هواپیماها با این درصد فاصله زیادی دارند. البته یک مدل بوئینگ 777 با 1.7 درصد تلفات و ایرباس A330 neo با 2.6 درصد تلفات، وضعیت بهتری را به ما نشان می‌دهند. ولی در حال حاضر هیچکدام از آن‌ها در ناوگان هوایی کشور موجود نیستند.[3]

پس با توجه به آمار، وضعیت سوخو سوپرجت 100 از لحاظ امنیت پرواز بسیار بهتر از دیگر مدل‌های هواپیمایی است. از لحاظ دیگر ویژگی‌ها نیز، این هواپیما هیچ تفاوتی با دیگر هواپیماهای ساخته شده در غرب ندارد و با توجه به تعداد صندلی ها، قدرت موتور و همچنین فرکانس‌های مختلف می تواند در تمامی فرودگاه های ایران با وضعیت جغرافیایی متفاوت تا سقف 6 پرواز در روز فعالیت کند.[4]

در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که عدم استقبال مسئولین از هواپیمای سوخوی روسی، به دلیل مسائل امنیت پرواز نمی‌تواند باشد و توجیه آماری ندارد. اما اینکه علت اصلی آن چیست؟ شاید بتوان به نگاه منفی برخی از مدیران و مسئولین داخلی اشاره کرد. افرادی که سعی دارند کشور را وابسته به غرب نشان دهند و پتانسیل دیگر کشورها، من جمله روسیه که در حرف و عمل نشان داده که در مقابل غرب و آمریکا مسیر مشترکی را با ما می‌پیماید، را نادیده گرفته‌اند.

در انتها لازم است به این نکته تاکید شود که نگارنده به هیچ وجه نگاه جانبدارانه به روسیه یا هر کشور دیگری نداشته و دغدغه این است که به بهانه توجه به ظرفیت‌های اقتصادی غرب، از سایر ظرفیت‌های اقتصادی، در عرصه بین‌الملل غفلت نشود؛ غفلتی که حاصل عدم شناخت برخی از مدیران و مسئولان کشور نسبت به ظرفیت‌های دیگر کشورها، به ویژه روسیه، است.

نویسنده: علی اکبر محمدی سمچولی

[1] http://yon.ir/0ifkx

[2] http://yon.ir/kvm9D

[3] http://yon.ir/Qmh4I

[4] http://yon.ir/mvDzh