مسجد؛ اسم مکانی است که زمانی خواستگاه اول مسلمین بوده و همه‌ی امورات کشوری و لشکری و حکومت‌داری در آن اداره و برنامه‌ریزی می‌شده است…
مسجد اسم مکانی است که مهد تمدن و تفکر و فرهنگ اسلام بوده است…
مسجد اسم مکانی است که محل تجمع مسلمانان و رفع مشکلات آنان بوده است…
حال چه بر سر آن آمده که از آن فقط اسم مکانش باقی مانده است؟! و یا بهتر بگویم چه بر سر ما آمده است که از مسجد فقط اسم مکانش را فهمیده‌ایم. تنها فهمیده‌ایم مسجد محل سجده بودن است و اهمیت نماز خواندن در آن به گوشمان رسیده و لاغیر…
نه معنی و مفهوم نماز و نه اهمیت مسجد و وظایمان در قبال آن را فهمیده‌ایم؛ آن جاست که امام خامنه‌ای می‌گویند «اقامه نماز چیزی فراتر از گزاردن نماز است»؛ یعنی فقط همین نیست که کسی بیاید و نماز بخواند، بلکه باید در جهت و سمت نماز به راه افتد و دیگران را نیز به راه اندازد.
مسجدی بودن نعمتی است که خداوند به هریک از ما عظا کرده، اما ما آیا حق آن را ادا کرده‌ایم؟ چقدر مسجد و حضور جوانان برای ما مساله بوده است؟ به قول بزرگی «ما باید در امر نماز و مسجد غیرتی باشیم، یعنی وقتی دیدیم مسجد خلوت است، فشار خون ما بالا بیاید» و حال که سری به مساجد می‌زنیم نه تنها جوانی در آن به چشم نمی خورد بلکه اقشار دیگر مردم هم گرایشی به حضور در مسجد ندارند و خوشحال از این هستیم که مسجدی به وسعت و قیمت یک شهر ساخته‌ایم ولی به اندازه یک خانواده کوچک روستایی در آن جمعیت نداریم!
از مهمترین نکاتی که باید محور برنامه‌ریزی‌های مساجد قرار بگیرد توجه به قشر نوجوانان و جوانان است. اگر میزان معرفت جوانان به آموزه‌های دینی و زلال معارف دین از رشد مطلوبی بهره‌مند باشد، شخصیت دینی آنان به گونه‌ای شایسته شکل خواهد گرفت و اما اگر خدای ناکرده از تربیت لازم برخوردار نباشند زمینه اصلاح جامعه فراهم نخواهد شد. بدون شک مسجد مهمترین مکانی است که باورهای دینی و روح خداجویی را در اعماق وجود جوان شکل می‌دهد و لازم است راهکارهای جذب جوانان به مساجد شناسایی شود، مورد اهتمام قرار گیرد تا رفته رفته زمینه‌های حضور فعال‌تر جوانان در مساجد فراهم شود.
مراسم اعتکاف نمایشی از شکوه و زیبایی حضور جوان در مسجد و عبادت اوست؛ نمایشی که خود خداوند به دیدنش مباهات کرده و فرشتگان را به نظاره این زیبایی دعوت می‌کند: «بنده ام را بنگرید. براى من، خواسته‌هاى نفْس خود را کنار نهاده است.» (کنز العمّال : ج 15 ص 776 ).
و آیا شایسته است با نحوه رفتار خود و از طرفی دیگر بی توجهی‌هایمان به جوانان؛ فرشتگان را از نظاره چنین نمایشی محروم سازیم؟!