بسم الله الرحمن الرحیم
با جمعی از بچه های دانشگاه امام صادق علیه السلام امروز برای عیادت از جانبازان مدافع حرم به بیمارستان بقیه الله رفتیم.
از گردان های فاطمیون و زینبیون و صابرین بودند و متاسفانه به دلایل امنیتی نمی شد از بچه های صابرین عکس یا فیلم گرفت.
جوری که میگفتن اکثرشون در روز تاسوعا جانباز شدند،
اولین نفر از گردان صابرین بود. با ترکش های زیاد روی تخت آرام دراز کشیده بود.
وقتی ازش علت کثرت شهدا رو پرسیدیم؟
گفت: شهدای صابرین و ایرانی ها زیاد نیستن، ما هر عملیات 3 یا 4 شهید میدهیم درحالی که تعداد بالایی شهیدان از گردان دیگه هستن.
گفت حجم عملیات ها بسیار زیاد شده
و با هدف یه سره کردن کار داعش می جنگند.
تعداد حضور ایرانیان پرسیدیم.
گفت: حدود 1000 تا 1500نفر مدافع حرم هستن، که گاهی اوقات تغییر می کنند.
در مدت زمان عیادت از مدافعان حرم به جانبازی از فاطمیون برخوردیم که از نحوه ی شهادت دوستانش می گفت…
گفت از دوستانش و گروهی که با هم بودن تنها خودش زنده مانده…
گفت وقتی منطقه رو دوباره گرفتیم و برگشتم دیدم سرها جدا شده و دست ها یک طرف و …
به دو جانباز خوشرو از گردان فاطمیون برخوریم
خیلی از عرب زبانان به خاطر تفاوت زبانشان گلایه می کردند.
درجنگ وقتی مترجم شهید میشد دیگر راه برقراری ارتباط قطع می شد و پشتیبانی نمیشدند و ماجرا های بعدی.
در انتها به یکی از بچه ها ی صابرین سر زدیم
تازه عمل کرده بود…
می گفت هنوز خونواده ام خبر ندارند.
خیلی هم جوون باحالی بود…
با این که خیلی درد داشت پنهانش می کرد و به صحبتش با ما ادامه می داد.
دراین بیمارستان جانبازان دیگری هم بودند که بعضی هایشان به علت ضعف زیاد نمی توانستند صحبت کنند یا کمتر صحبت می کردند.
مدتی هست عده ای از مجروحان ایرانی، افغانستانی و پاکستانی حریم اسلام که در سوریه مجروح شدن در بیمارستان بقیه الله بستری شدند.
در حقیقت تمامی مجروحانی که به ایران منتقل می شن توی این بیمارستان بستری میشن.
عیادت از این مجاهدان جهان اسلام واقعا کمترین کاری هست که از دست ما بر میاد. مجاهدان پاکستانی و افغانستانی هم حکم مهمان ما رو دارند و عیادت کننده ی کمتری دارند.
سر زدن به این بزرگواران و شنیدن حرف ها و خاطره هاشون واقعا مفید هست.