تاریخ، عرصه ی جنگ ظالمان و مظلومان بوده و هست و خواهد بود.
اما قلم تاریخ ، قلمی خشن، تند و زبر است. حقیقتِ فاتحانِ خونین دست و ضمیر سبک بالان عاری از خشونت را، انچنان که بوده، روایت می کند.
روایت این روزهای مسلمانانِ هندی و کشتار آنان هم همینگونه است، چندصباحی دیگر تاریخ از سکوت مجامع جهانی، تسامح دولت هند در قبال هندوهای متهاجم به خانه های مردمانی که تنها جرمِ شان داشتن آئینی است، به نام اسلام.
حقوق انسان در هر کجا و در هر زمان به نسبت انسان های دیگر، باید با هر گرایشی و هر تفکری یکسان باشد.
لازمه یکجانشینی در جهان امروز، فهم تضارب آرا و اندیشه هاست. اعتقادات متفاوت و فهم درست از این اختلاف ها ، لازمه جمع شدن انسانهاست.
دولت هند در ماده ۲۵_۲۸ قانون اساسی خود به #آزادی_مذهب تاکید می ورزد. اما درعمل، کنشی متفاوت را انجام می دهد.
نظام و ساخت سیاسی در هند باید به دنبال آزادی مذاهب حرکت کند، جمعیت زیاد طبیعتاً عقاید متفاوت و ادیانهای متفاوتی را در بر خواهد داشت. روند حکمرانی در صورت اجرای آزادی مذاهب، به شدت تسهیل می شود.
آزادی مذهب، فضا را برای بسط و گسترش آراء مختلف فراهم می کند. اقناع کردن که توسط مبلغین دین انجام می شود، جز، در فضایی آزاد مطرح نمی شود. هند می تواند با عمل به قانون اساسیِ خود فضای گفتمانی عاری از خشونت را مابین ادیان و فرق های موجود در این کشور، ترویج کند تا از این طریق جلوی درگیری ها گرفته شود.
دنیا باید سازوکار بین المللی را در هند برای ایجاد آزادیهای مذهبی در قالب حقوق بشر انجام دهد، تا شاهد خشن ترین اعمال نسبت به زنان و کودکان مسلمان هندی نباشیم.
دینِ همین کودکان و زنانی که مورد هجوم وحشیانه چماق به دست های هندویی قرار می گیرند، همان فغان و فریاد امام اول تشیع نسبت به باز کردن خلخال پای زن یهودی است.دینی که در آن حقوق افراد با هر گرایشی باید محترم شمرده شود.
راهکارهایی که میتوان برای این درد عظیم در نظر گرفت:
کمیته های حقوق بشری باید در خصوص درگیری های هند، حقوق ضایع شده ی مسلمانان هندی را استیفا کند. این کمیته ها باید فشار جامعه جهانی را به دولت هند منتقل کنند.
مجامع جهان اسلام که در سکوت ید طولایی دارند، باید از هم کیشان خود در برابر آتش جهل و تعصب تاجایی که می توانند دفاع کنند.
تیم دیپلماسی جمهوری اسلامی به همراه معاونت بین الملل قوه قضائیه باید کلید این پرونده را در دستِ شان بگیرند تا از این طریق بتوان،نقشی مهم در حقوق بشر به عنوان عضوی از جامعه جهانی ایفا کنند.
فِرقه هایی که با ذات رحمانی انسان به مخالفت بر می خیزند، پایانی جز انحطاط را در بر نخواهند داشت.
