بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام دکتر سعیدرضا عاملی، دبیر محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی،
سلام علیکم؛
آری، در کشور ما علوم انسانی سال‌هاست تحقیر شده!
«در کشور ما علوم انسانی سال‌هاست تحقیر شده»؛ این برشی از صحبت‌های صادقانه شماست که از قضا عین واقعیت را می‌گوید. بله! در کشور ما علوم انسانی سال‌هاست تحقیر شده و نمونه کاملی از این تحقیر را میتوان در نوع مواجهه شخص شما با یکی از معدود برنامه‌های تلویزیونی در حوزه علوم انسانی، مشاهده کرد. علوم انسانی آنجا تحقیر می‌شود که دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی بین گفتگو و تهدید دومی را انتخاب می‌کند. علوم انسانی آنجا تحقیر می‌شود که دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی حتی به یک گفتگوی علمی-اندیشه‌ای هم با عینک امنیتی نگاه می‌کند. البته که اگر این نوع مواجهه با «شوکران» از سمت و سوی یک فرد خارج از حاکمیت رخ می‌داد، فقط با یک بی‌اخلاقی و غیرحرفه‌ای‌گری طرف بودیم؛ اما چه کنیم که این بی‌اخلاقی و لگدپرانی به فرهنگ از سوی کسی رخ داده که متولی امر فرهنگ در جمهوری اسلامی است. انقلاب اسلامی ایران، انقلابی ماهیتاً فرهنگی است و شما دبیر یکی از مهم‌ترین نهادهای متولی فرهنگ در جمهوری اسلامی هستید و حالا با این نوع مواجهه‌ی شما، امید اصلاح فرهنگ کشور را به دست این شورا، باید توهمی خوش‌خیالانه دانست. شورایی که دبیرش از نگاه فرهنگی به مسائل عاری شده، چگونه می‌خواهد مشکلات و مسائل کشور را با دید فرهنگی رفع کند؟
محافظه‌کاری و امنیت‌زدگی را کنار بگذارید
چرا مقابل گفتگوهای علمی می‌ایستید؟
حالا میتوان فهمید چرا وقتی حسن رحیم‌پور ازغدی بر سر آن رییس جمهور خودکامه اعتراضش را فریاد می‌زند، کسی در شورای به اصطلاح انقلاب فرهنگی هم‌صدای او نمی‌شود. علت واضح است: غلبه نگاه مصلحت‌جویانه و امنیتی‌زده که یک روز نتیجه‌اش می‌شود سکوت در برابر حسن روحانی و یک روز می‌شود عدم تحمل یک گفتگوی علمی. مشکل، یک رفتار و دو رفتار نیست؛ مشکل، این نوع نگاه است؛ نگاهی که متأسفانه بین اکثریت اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی شایع شده و آن را از یک نهاد انقلابی به نهادی اخته و غرق در مصلحت‌سنجی‌های سیاسی بدل کرده و نتیجه آن شده که صدای رحیم‌پور در شورا همراهی پیدا نمی‌کند و دبیر شورا نیز صدای شوکران را خفه می‌کند! وضعیت تراژیک این روزهای شورای عالی انقلاب فرهنگی وقتی بیشتر نمایان می‌شود که می‌بینیم چه وظایف و مأموریت‌های مهمی بر عهده این شورا گذاشته شده است. در توضیح جایگاه شورای عالی انقلاب فرهنگی قانون چنین می‌گوید: «شورای عالی با ماموریت تصحیح و ارتقاء فرهنگ و سازماندهی امور فرهنگی برای حفظ استقلال و تحکیم و تعمیق تدین و دین‌باوری و در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی فعالیت می‌نماید.» امروز اما شورای انقلاب فرهنگی به جایی رسیده نه تنها از مأموریت‌های اصیل خودش دور شده بلکه امکان نقد این وضع را هم از بین برده چنان که اعضای این شورا نه مجال نقد در یک گفتگوی علمی را می‌دهند و نه حتی در خود شورا را!
انقلاب یا انفعال فرهنگی؟
جناب آقای عاملی! به نظر می‌رسد شورای عالی انقلاب فرهنگی امروز بیش از هر زمان دیگری به ضد خودش بدل شده. تصمیم‌گیری‌هایش آنقدر خنثی و بی‌فایده است که به دست‌کاری در مناسبت‌های تقویمی محدود شده. آستانه تحمل اعضایش آنقدر پایین آمده که کرکره‌ی یک گفتگوی علمی را پایین می‌کشند. آنقدر سیاست‌زده شده که نمی‌تواند یک‌صدا علیه یک حرکت اشتباه فریاد بزند. شاید زمانی به هر دلیلی می‌شد به این شورا امید داشت اما امروز دیگر خبری از آن امید نیست و سوال‌های متعددی درباره عملکردش وجود دارد.
دانشجویان منتظر گفتگو با شما هستند
جناب عاملی! از شما دعوت می‌شود که با حضور در دانشگاه به سوالات دانشجویان پاسخ دهید و پاسخگوی نتیجه عملکرد خود باشید. حضور و پاسخگویی حضرتعالی می‌تواند کورسوی امیدی باشد برای اصلاح شورایی که روزگاری قرار بود فرهنگ جامعه را اصلاح کند!
و من الله التوفیق.
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه‌السلام