طنزپردازان

کیومرث صابری فومنی (1320)

کیومرث صابری فومنی ملقب به گل آقا باب تازه ای را در عرصه طنزپردازی کشور گشود. او با محتوای انتقادی در روزنامه اطلاعات شروع به طنزنویسی کرد. بعد از آن هفته‌نامه پرمخاطب گل آقا در سال­های دهه 70 و 80 با همان طنز انتقادی ادامه یافت تا در سال 81 انتشار آن متوقف شد و ایشان در سال 83 فوت کرد. آخرین اثر منتشر شده از ایشان گزیده­ای از «دو کلمه حرف حساب» است.

ابوالفضل زرویی نصرآباد (1348)

شاعر، پژوهشگر و طنزپرداز که سابقه همکاری با نشریات کیهان، همشهری و گل آقا را دارد. او در نخستین جشنواره شعر فجر به عنوان برترین شاعر طنزسرای بعد از انقلاب شناخته شد. آخرین اثر او تحت عنوان کتاب «مستطاب فر پژوهی» به چاپ رسیده است.

ناصر فیض (1338)

او یکی از شاعران طنزپرداز و پرکاری است که با زبان طنز بسیاری از انتقادات اجتماعی و سیاسی خود را مطرح می­کند. کتاب «املت دسته­دار» یکی از پرطرفدارترین آثار اوست و آخرین اثر او با عنوان «محتسب را بندازید که زنجیرم کرد» به چاپ رسیده است.

سیدمسعود شجاعی طباطبایی (1343)

او در زمینه طراحی کاریکاتور فعالیت می­کند و مسئولیت­های متعددی دارد و تاکنون جوایز بسیاری هم کسب کرده است و در بسیاری از مسابقات هم به عنوان داور شرکت داشته است. بخشی از آثار او با عنوان «مجموعه آثار کاریکاتور سیدمسعود شجاعی طباطبایی» به چاپ رسیده است.

محمدحسین نیرومند (1343)

از جمله مسئولیت­های او مدیر مسئول کیهان کاریکاتور به مدت ده سال بوده است و آثار متعددی هم از او به چاپ رسیده است که از آن جمله «کلاه به سرهای ابوغریب» و کتاب «طنزسور» که مجموعه آثار او را در برمی­گیرد می­باشند.

مازیار بیژن (1351)

بیشتر آثار او در زمینه کاریکاتور بوده و به صورت ثابث در کیهان فعالیت دارد. در سال 88 فعالیت­های گسترده­ای در مخالفت با جنبش سبز و حرکت­های ضدانقلاب انجام داد و از آثار وی «جنبش سبز مخملی» می­باشد. از جوایز وی می­توان به رتبه اول مسابقه قلم در ستیز با تهاجم فرهنگی می­باشد.

نویسندگان

جلال آل احمد (1302)

او که تأثیری گسترده بر جهان روشنفکری زمان خود داشت به جز نوشتن داستان به نگارش مقالات اجتماعی، پژوهش­های مردم­شناسی، سفرنامه و ترجمه‌های متعدد پرداخته است. او از معدود نویسندگانی بود که به جای دوری از مردم همیشه از قلم خود در راستای حرف مردم و اعتلای فرهنگ کشور خویش استفاده کرد. نوشتن کتاب غربزدگی او را می­توان نقطه عطف زندگی او دانست. رهبر معظم انقلاب در رابطه با او می­فرمایند: آل احمد به راستی نعمت بزرگی بود، حداقل یک نسل را او آگاهی داد و این برای یک انقلاب کم نیست. از دیگر آثار وی می­توان به «در خدمت و خیانت روشنفکران»، «خمس در میقات» و «نون والقلم» اشاره کرد.

نادر ابراهیمی (1315)

ابراهیمی برنده جوایز متعددی در زمینه ادبیات کودک در ایران و جهان شده است. او همچنین عنوان «نویسنده برگزیده ادبیات داستانی 20 سال بعد انقلاب» را به خاطر داستان بلند و هفت جلدی «آتش بدون دود» به دست آورده است. از جمله بهترین آثار او می­توان به کتاب «سه دیدار با مردمی که از فراسوی باور می­آید» اشاره کرد. این کتاب سه جلدی درباره امام خمینی است و تاکنون دو جلد آن منتشر شده است. او همچنین به عنوان نویسنده و کارگردان در چند فیلم مستند و سینمایی و ترجمه و نمایشنامه و شعر فعالیت کرده است.

محمدرضا سرشار (1332)

در دوران پس از انقلاب نزدیک به صد عنوان کتاب در قالب داستان، پژوهش، نقد و مباحث نظری در حوزه ادبیات به شکل تألیف یا ترجمه برای کودک و نوجوان و بزرگسال از ایشان به یادگار مانده است. در دوران قبل از انقلاب هم از ایشان چند عنوان کتاب به چاپ رسیده است. قصه‌های ؟؟؟ جمعه و صدای گیرای وی که در اوایل دهه 70 از صدای جمهوری اسلامی پخش می­شد او را در ذهن بسیاری ماندگار ساخت. او آثاری مانند ده داستان از زندگی پیامبر برای کودکان و دو جلد جدید از مجموعه داستان­های انقلاب را در دست چاپ دارد. رهبری در رابطه با ایشان می­فرمایند: «آقای سرشار حق بزرگی را بر ادبیات داستانی انقلاب دارند.»

ابراهیم حسن بیگی (1336)

بسیاری از آثار وی را می­توان حاصل سفرها و آشنایی او با مردم نقاط مختلف ایران دانست و سؤال­های پی­درپی از کودکی تا به حال برای این نویسنده حاصل خوبی داشته است و کتاب «ریشه در اعماق» او در طی سال­های 75، 77، 79 و 81 به عنوان کتاب برگزیده 20 سال داستان­نویسی انقلاب انتخاب شده است.

سیدمهدی شجاعی (1339)

وی در زمینه ادبیات مذهبی باب تازه­ای گشود و قالب‌های نوین داستان­نویسی را در این عرصه تجربه کرد. کتاب‌های کشتی پهلو گرفته، پدر عشق پسر، آفتاب در حجاب، خدا کند تو بیایی، دست دعا، چشم امی‌د و سقای آب و ادب حاصل تجربیات وی در این زمینه است که در این میان کشتی پهلو گرفته لقب پرفروش­ترین کتاب انقلاب اسلامی را به خود گرفته است. ادبیات کودک و نوجوان هم بخش دیگری از فعالیت­های او به شمار می­رود و آخرین اثر منتشر شده از او «کمی دیرتر» است.

هدایت­الله بهبودی (1339)

آخرین اثر او «شرح اسم» است که به زندگی­نامه مقام معظم رهبری مربوط می­شود. او مؤسس دو دفتر از جمله «ادبیات و هنر مقاومت» است و در سی­امین سالگرد پیروزی انقلاب به عنوان هنرمند برجسته سی سال تاریخ انقلاب اسلامی از سوی حوزه هنری معرفی شد. او علاوه بر نویسندگی به روزنامه­نگاری نیز مشغول است.

مصطفی مستور (1343)

دغدغه‌های او در حوزه مسائل معنوی و دینی متفاوت از دیگر فعالان این حوزه است. او به خوبی با ادبیات داستانی آشنا است و فلسفه دین در آثار وی بازتاب ویژه­ای دارد. زن در آثار او یک موجود ماورایی است و نگاه به آن آمیخته با تقدس است. وجود نوعی نگاه خداباورانه، برجستگی تردید و نارضایتی از جهان و امی‌دواری به سرنوشت انسان علی­رغم نگاع بدبینانه به دنیا از بن­مایه‌های اصلی داستان­های مستور شمرده می­شود. آخرین اثر این نویسنده «تهران در بعدازظهر» است.

محسن کاظمی (1348)

از فعالان عرصه خاطره­نگاری و تاریخ شفاهی به شمار می­رود. او مدتی در هیئت معارف جنگ ارتش خدمت کرده است که یکی از آثار آن «یادداشت­های سفر شهید صیاد» است. او از سال 74 با دفتر ادبیات انقلاب اسلامی مشغول به همکاری شده است و مصاحبه‌های بدیعی با شخصیت­های سیاسی مبارز انقلاب اسلامی انجام داده است که شاید یکی از معروف­ترین آنها در کتابی به نام «خاطرات احمد احمد» به چاپ رسیده است.

رضا امیرخانی‌ (1352)

«ارمیا» که اولین اثر او بود جوایز متعددی را به خود اختصاص داد که از آن جمله برگزیدگی در آثار 20 سال دفاع مقدس است. سومین کتاب او با نام «من او» به اعتقاد بسیاری از منتقدین شاهکار این نویسنده است. وی در آثار خود به موضوعاتی چون سختی­های زندگی در دوران جنگ، ریشه­یابی مهاجرت نخبگان و نقد مدیریت نفتی و دولتی پرداخته است. از او سفرنامه‌هایی هم مانند «داستان سیستان» و «بانستان کابلستان» به یادگار مانده است و آخرین اثر او «قِیدار» نام دارد.

علی مؤذنی (1337)

نثر روان و صمیمی و سوژه‌های جذاب و منظره‌های بدیع از ویژگی­های نوشته‌های او است. فعالیت­های او در قالب‌های داستان کوتاه و بلند، رمان، نمایشنامه و فیلم­نامه می­باشد. از جمله آثار وی «قاصدک»، «نه آبی، نه خاکی» و «ملاقات در شب آفتابی» است که در این میان رمان «ملاقات در شب آفتابی» داستانی بسیار تأثیرگذار در مورد شب یک عملیات می­باشد.

شاعران

سیدحسن حسینی (1335)

از شعرای بزرگ انقلاب اسلامی که در حوزه‌هایی چون شعر، تحقیق،‌ ترجمه و تألیف فعالیت کرده است و در اواخر عمر خود به سبک­شناسی قرآن و زبان­شناسی حافظ مشغول بوده است. او در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار (سال 83) مورد تقدیر واقع شده و آخرین اثر او «نوش داروی طرح ژنریک» است. رهبر در پیام تسلیت به مناسبت درگذشت ایشان از او تجلیل به عمل آورده و درگذشت او را از خسارت­های بزرگ اصحاب هنر و ادب دانسته­اند.

سلمان هراتی (1338)

او از جریان­سازهای شعر انقلاب اسلامی بوده است که پله‌های ترقی را خیلی زود ملی کرد و در شعر معاصر جایگاهی را به خود اختصاص داده اوج کار او مصادف با سال­های اول انقلاب بوده است. مجموعه کامل اشعار سلمان هراتی توسط انجمن شاعران ایران در سال­های 80 و 86 به چاپ رسیده است.

قیصر امین­پور (1338)

نگاه‌های اصیل، عمیق و انسانی او به مقولاتی چون فلسطین، دفاع مقدس، انتظار و شهادت از جمله نگاه‌های نابی است که در کمتر شاعری یافت می­شود. از وی در زمینه‌های شعر نوجوان و نثر ادبی هم آثاری منتشر شده است و می­توان گفت که شاید شاخص‌ترین اثر او آخرین اثرش یعنی «دستور زبان عشق» است.

یوسفعلی میرشکاک (1338)

او علاوه بر شعر در نقدهای ادبی و نوشته‌های طنز و مقالات سیاسی و مذهبی نیز قلم زده است. در شعر وی علاوه بر زیبایی­هایی که در شعرهای دیگران می­توان یافت صراحت، جسارت و جرأت خاصی وجود دارد و شعرها و خصوصاً غزل­های او بسیار زیبا و دارای روح و حماسه است و آخرین اثر او زخم کبود است. همچنین باید اشاره کرد که او یکی از دوستان و همراهان شهید آوینی بوده است.

قادر طهماسبی (1331)

شاعر و محقق که بیشتر اشعار وی دارای رویکرد انتقادی و اجتماعی است. پرداخت به موضوع ایثار و شهادت از منظری تازه و غیر شعاری از ویژگی­های شعری او است. آخرین اثر این نویسنده و شاعر یک رمان به نام «تلاوت» است.

محمدکاظم کاظمی (1346)

شاعر و نویسنده افغانی که بیشتر با مثنوی­های بلند و اعتراضی خود معروف است. در پشت اشعار او شخصیتی است که دردمندانه و البته با بصیرت درد مردم را بیان می­کند آخرین اثر او «روزنه» مجموعه آموزشی شعر است.

محمدرضا آقاسی (1338)

شاعری مذهبی که جبهه‌های جنگ را درک کرده و بعد از آن به­طور جدی به شعرگویی پرداخت. او با برقراری ارتباط با مردم به وسیله شعرخوانی­های زیبایش لطف بزرگی به شعر آیینی کرد. مقام معظم رهبری در رابطه با ایشان می­فرمایند «شعر روان و بامضمون و خوش ساخت آقاسی که نمایش­گر دل پاک و احساسات صادق و هنر خودجوش او بود بی­شک دارای جایگاه ویژه­ای در ادبیات معاصر است.»

علیرضا قزوه (1342)

او درباره بسیاری از اتفاقات روز مانند جنبش سبز، انقلاب بحرین، مصر، جنبش وال استریت و فلسطین شعر گفته است. همچنین اشعار آیینی زیبایی نیز همچون «با کاروان نیزه» به جای گذاشته است. «عشق علیه­السلام» او را که به جز گزیده اشعارش آخرین کتاب شعر او است را می‌توان یکی از شاخص‌ترین کتاب‌های او معرفی کرد.

بیژن ارژن (1328)

او شاعری مردمی است و مسائل مردم پایین دست اجتماع یکی از دستمایه‌های شعری او است. ارژن در بعضی رباعی­هایش به طنز، جهان را به سخره می­گیرد و به زشتی­هایش می­خندد. طنز او تلخ است و گزنده و قالب رباعی قالبی برای اشعار او است. آخرین اثر این شاعر «چهل کلید» است.

محمد محمدی سیار (1362)

در اشعار او تعهد موج می­زند. سلامت زبان و رعایت دستور زبان شعر معاصر در کنار پرداختن به مضامین جدید شعرهای بسیار را در ردیف بهترین شعرهای معاصر قرار می‌دهد. عاشقانه‌های این شاعر جوان هم لبریز از لطافت و زیبایی است. «حق السکوت» آخرین اثر او هم کتاب شاخص او است که سال 81 کتاب سال شناخته شد.

علی محمد مؤدب (1355)

تنزل و روح عاطفی در اشعار او بسیار است و مضامینی که به زندگی و روابط مردم می­پردازد کلیت اشعارش را تشکیل می‌دهد. بخش عمده­ای از اشعار او را مضامین دفاع مقدس تشکیل می‌دهد. همچنین او در شعرهایش به مبارزه با توسعه‌طلبی­های پوشالی و عدم توجه به درد کشیده‌های انقلاب و بی‌عدالتی­های زندگی مدرن می­پردازد. آخرین اثر او با نام «روضه در تکیه پروتستان­ها» منتشر شده است.

امی‌د مهدی نژاد (1358)

شاعر، روزنامه­نگار و طنزنویس که از هنرمندان مرتبط با حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی است. اولین اثر او «رجز مویه» از نظر بعضی منتقدان بهترین اثر او است و شهرت اصلی او به خاطر نگارش طنزهای مطبوعاتی است. از آخرین آثار او «با کاروان حوله» و «حالی وود» است.

سیدحمی‌درضا برقعی (1362)

این شاعر آیینی شاگرد محمدعلی مجاهدی است که مجموعه اشعار «طوفان واژه‌ها» از او با استقبال زیادی مواجه شد. موضوعات علوی، مهدوی، فاطمی و عاشورایی بیشترین حجم اشعار این شاعر را به خود اختصاص داده است. او در اشعارش به برقراری ارتباط میان اشعار آیین­نامه پند و هیئتی و خاصه­پسند پرداخته است.

میلاد عرفان­پور (1367)

تخصص او رباعی است و تاکنون 4 مجموعه رباعی به چاپ رسانده است. آخرین اثر وی مجموعه­ای با نام «مرگ خیلی زیباست» می­باشد که در آن نگاهی نو و روشن به مرگ شده است. او تاکنون جوایز مختلفی از جمله جایزه کتاب سال و کتاب برگزیده دفاع مقدس را دریافت کرده است.

هادی فردوسی (1365)

او از شاعران موفق نسل سوم انقلاب است که در حوزه‌های رباعی و دوبیتی تجربه‌های خوبی به­دست آورده است و تازگی هم در عرصه شعر کودک و نوجوان ورود پیدا کرده است. مجموعه رباعی­های او با عنوان «آنان همه از تبار باران بودند» به چاپ رسیده است.