چند هفته پیش رفته بودیم عیادت تعدادی از مجروحان مدافع حرم، آن چیزی که بیشتر توجهم را جلب کرد مظلومیت مجاهدان افغانی‌ای بود که گمنام و با اقل امکانات و مزایا تحت عنوان تیپ فاطمیون مشغول مجاهدت و دفاع از ناموس شیعه در سوریه هستند.
درد آور بود ک هیچ آشنایی بالای سرشان نبود و حتی برای کمترین خواسته‌های خودهیچ کمکی نداشتند! بعضی‌هایشان می‌گفتند اگر به افغانستان بازگردند به دلیل حضور در تیپ فاطمیون اعدامشان می‌کنند. و این‌ها در حالی بود که مجاهدان ایرانی دائم از سلحشوری افغانی‌ها در خط مقدم تعریف می‌کردند و از گرفتن منطقه‌ای به نام «تله الشهید» می‌گفتند که جز با حضور و سلحشوری افغانی‌ها ممکن نبود. منطقه ای که نزدیک به سه سال است برای فتح آن برنامه‌ریزی می‌شود و از استراتژیک‌ترین نقاط جنگ با تکفیری ها در سوریه است.
سابقه مجاهدت خالصانه برادران افغان فقط در خط مقدم سوریه نیست. لابد نام «خمینیست‌ها» را شنیده‌اید. افغانستانی‌هایی که برای پیروزی انقلاب اسلامی ایران مبارزه می‌کردند و در همان سال‌ها توسط دولت خودشان اعدام می‌شدند. یا «تیپ ابوذر» که در زمان دفاع مقدس به کمک ایران آمدند و باز هم برای حفظ ام‌القرای جهان اسلام جنگیدند؛ یک نوع مجاهدت خالصانه‌ای که مرز نمی شناسد.