بسمه تعالی
روز برگزاری جلسه که با 13 آبان مصادف بود، پیش بینی می شد که افراد زیادی حضور بهم نرسانند. اما باز هم به دلیل اهمیت این موضوع(سبک زندگی)، دانشجویانی که حتی در راهپیمای هم شرکت کرده بودند خود را به جلسه رساندند و موجبات برگزاری یک جلسه رسمی و مهم را فراهم ساختند.
برخی نکات مهم که در لابلای صحبت های استاد مطرح شد به شرح زیر است:
– مدیریت فرهنگی نتوانسته واقعا به مسئله دست یابد.
– ما نمی توانیم به صورت طولی و با پشتوانه ی قدرت پول در فرهنگ تصرف کنیم.
– مشکل اصلی که در زمینه سبک زندگی داریم مربوط به نظام معرفتی ماست.
– نظام معرفتی ما در 3 مسئله مشکل دارد:
1- رویکرد بینامتنیتی : یعنی حرف های سطحی می زنیم و در عمق مسئله کاری انجام نمی دهیم؛
2- همه جانبه کار نمی کنیم (شبکه ی فرهنگی نداریم): یعنی صنایع فرهنگی ایجاد نمی کنیم؛
3- نمی توانیم ایده ها و حرف های فرهنگی خود را به پیام تبدیل کنیم؛
– هم چنین استاد خاطر نشان کرد : در زمینه ی تبیین نظام معرفتی، حوزه و دانشگاه باید نقش اصلی را ایفا کنند.
– در ادامه استاد درباره ی یک فیلم تاثیر گذار آمریکایی که بسیار خوب پیام خود را منتقل کرده بود صحبت کرد. فیلم نجات سرباز رایان. در ابتدا سوال کرد چه کسی این فیلم را دیده که به جز یکی دو نفر بقیه مات و مبهوت به دکتر نگاه می کردند. از این دو نفر هم یکی داستان را درست تشخیص نداده بود و دیگری افاضه فرمود: به دلیل خشونت زیاد فیلم، از دیدن آن صرف نظر کرده است. خلاصه به قدری استاد روی این فیلم تاکید داشتند که گفتند تا وقتی این فیلم را مشاهده نکردید، جلسه ی بعدی را تشکیل ندهید. داستان فیلم علی الظاهر مربوط به جنگ آمریکا در ویتنام است و در محتوا بر نقش محوری خانواده در قدرت ملی آمریکا تاکید می کند.
– مصداق دیگری که استاد امامی مورد بررسی قرار دادند، عروسک های مخرب باربی و عروسک های ایرانی دارا و سارا بود. ایشان با طرح این سؤال که چرا عروسک های دارا و سارا همچون عروسک های باربی همه گیر نشد؟ دلیل آن را خلا های موجود در نظام معرفتی و مسائل مرتبط با این حوزه عنوان کردند.
لازمه دیگر برای همه گیر شدن و وارد شدن یک فرهنگ و رویکرد در بطن اجتماع، ایجاد صنعت فرهنگی است. در واقع بایست یک شبکه ی فرهنگی تشکیل شود تا در سایر شئون اجتماعی تاثیر گذار باشد.
با اینکه مدت زمان جلسه طولانی نبود، اما نکات گسترده و عمیقی مورد بحث قرار گرفت که انشاالله مقدمه ای برای مباحث عمیق تر باشد و در آینده ای نه چندان دور وارد بحث های مصداقی و ملموس شود.