بسم الله الرحمن الرحیم
بسیج دانشجویی و جهاد تحریف
امروز 9 اردیبهشت توفیقی بود که در راهپیمایی روز قدس و نماز جمعه شرکت کنم. در خیابان 16 آذر ویژه‌نامه‌ا‌ی برای روز قدرس پخش می‌شد که نسخه‌ای از آن را دریافت کردم: نشریه‌ی سپیدار؛ ارگان رسمی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران. نشریه‌ای تک برگی، شامل دو یادداشت اصلی و یک یاداشت فرعی. محتوای یاداشت‌های اصلی دو محور اصلی داشت:
الف: برخی اخبار و اطلاعات کلی که در تمام منابع داخلی یا خارجی وجود دارد (شامل موضع‌گیری‌های مراجع و علمای حوزه در دفاع از مردم فلسطین، قبل از انقلاب در داخل یا خارج از ایران و همچنین اشاره به سه انتفاضه در سال‌های 1987، 2000 و رمضان دو سال اخیر)
ب. تحلیل‌های خاص نشریه که آن را می‌توان در این موضوعات و جملات با نقل قول مستقیم خلاصه کرد:
1. کوچک جلوه دادن نقش امام خمینی ره و ایران اسلامی:
«یوم القدس العالمی [نه روز جهانی قدس!] … تنها حلقه‌ای از زنجیره‌ی کنش‌ها و مجاهدت‌های علمای اسلام و تربیت شدگان حوزه در مواجهه با قضیه‌ی قدس است.»
«تقریبا به جز شعار سیاسی و برگزاری راهپیمایی برای فلسطین، کار خاصی صورت نگرفته است.»
«ما در دایره‌ی امن خود نشسته‌ایم، تنها آخرین جمعه‌ی ماه رمضان هر سال چند دقیقه‌ای راهپیمایی می‌کنیم و می‌گوییم «اسرائیل باید نابود شود» و فلسطین باید آزاد شود» و فاعل این فعل را ذره‌ای خودمان نمی‌دانیم.»
2. زیر سؤال بردن نقش مرجعیت فعلی و حوزه و تمام علما در این زمینه:
«مرجعیتی که روزی با وجود تعارض منافع با حکومت وقت، با صدور فتاوای آشکار … صحنه‌آرایی سیاسی جهان را تغییر داد، امروز … از منفعل‌ترین نهادها نیز در حاشیه‌تر قرار گرفته است.»
«گویا کسی [در میان علمای حوزه] از همان امامی که آخرین جمعه رمضان را روز قدس خوانده بود، نشنید که مسأله فلسطین، مسأله‌ی انسانیت است و وای بر روزگاری که حوزه از وظیفه‌ی ادبیات‌سازی و دیالوگ بر محوریت انسان شانه خالی کند.»
3. حمله به حکومتی شدن موضوع فلسطین:
«مسئله اول حکومت یا اسلام؟» (تیتر اصلی یادداشت اول).
«نتیجه‌ی تبدیل شدن مسأله‌ی فلسطین به یک مسأله‌ی صرف حکومت در جمهوری اسلامی، دلیل تمام عملکرد حوزه و نهاد روحانیت به پیام‌های حمایت و محکومیت پس از خوابیدن غبارهای هر حادثه و روشن شدن تمام صحنه است.»
«آن‌گاه که صدایی هم از این منابر شنیده می‌شود همان ادبیات حکومت، و صرفا در مورد عرصه‌های سیاسی و نظامی است.»
«در همبستگی امت جهان اسلام در مقوله‌ی فسلطین، جای پایی از ایران دیده نمی‌شود و این دقیقا به دلیل حکومتی شدن این مسئله است.»
چند ملاحظه
1. اشاره به اقدامات و سخنان دیگر مراجع و علمای حوزه علیه صهیونیسم و دفاع از فلسطین، پسندیده است، اما این تعبیر که یوم القدس العالمی (نه روز جهانی قدس!) … تنها حلقه‌ای از زنجیره‌ی کنش‌ها و مجاهدت‌های علمای اسلام است» شایسته نیست. فراموش نکنیم که از رمضان سال ۱۳۹۹ق (۱۳۵۸ش) راهپیمایی روز قدس در تمام شهرها و بعضا روستاهای ایران اسلامی و در شهرهای مختلف ده‌ها کشور اسلامی و غیراسلامی تشکیل می‌شود.
2. یادآوری می‌شود که مصداق بارز مرجعیت حوزه‌های علمی، رهبر معظم انقلاب اسلامی هستند که در هیچ یک از دو یادداشت اصلی، نامی از ایشان برده نشده است! در حالی‌که با قاطعیت می‌توان گفت که درباره‌ی فلسطین و اسرائیل، مهم‌ترین و مؤثرترین سخنان و اقدامات از سوی رهبر معظم انقلاب مطرح شده است. چرا در این یادداشت به فهرست بلندبالای این سخنان و اقدامات اشاره نشده است؟ احتمالا به این دلیل که تمام آنها به دلیل حکومتی بودن مذموم فرض شده است!
3. رهبر معظم انقلاب در فرمودند: «ما در قضایای ضدیت با اسرائیل دخالت کردیم؛ نتیجه‌اش هم پیروزی جنگ سی و سه روزه و پیروزی جنگ بیست و دو روزه بود.» (14 بهمن سال 1390)
ایشان بعد از شهادت سردار سلیمانی به این دخالت تصریح کردند که این جریان از طریق مسلح کردن مردم فلسطین توسط سردار سلیمانی بود. (18 بهمن 1398))
حال در این شرایط، دردآور است که نه یک روزنامه‌ی زنجیره‌ای، بلکه نشریه‌ی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران در ویژه‌نامه‌ی خود درباره‌ی روز قدس، نقش جمهوری اسلامی در حمایت از فلسطین را انکار کند و بدون هیچ اشاره به سخنان و اقدامات رهبر معظم انقلاب اسلامی و سردار سلیمانی بنویسد: ما فقط سالی چند دقیقه راهپیمایی می‌کنیم و شعار می‌دهیم و بجز این، برای فلسطین کار خاصی صورت نگرفته است!
4. بدون دلیل و توضیح گفته شده «در همبستگی امت جهان اسلام در مقوله‌ی فسلطین، جای پایی از ایران دیده نمی‌شود و این دقیقا به دلیل حکومتی شدن این مسئله است» اما ادعای ما این است که «در همبستگی امت جهان اسلام در مقوله‌ی فسلطین، جای پای اصلی در جمهوری اسلامی ایران دیده می‌شود و این دقیقا به دلیل حکومتی شدن این مسئله است» با این توضیح که روشن است بجز ایران اسلامی هیچ کشوری به نفع مردم فلسطین و علیه اسرائیل اقدامی نمی‌کند. از خیانت کشورهای عربی که بگذریم، جا دارد به سخنان رجب طیب اردوغان در سازمان ملل و در اجلاس داووس علیه اسرائیل اشاره کرد. طولی نکشید که این نزاع لفظی و شاید نمایشی اردوغان، به تمنای بهترین روابط با اسرائیل و استقبال رسمی از رئیس جمهور آن کشور در آنکارا انجامید!
5. موشه دایان، وزیر خارجه وقت اسرائیل، سه روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی این حادثه را زلزله و تهدیدی برای موجودیت اسرائیل دانست. آیا بعد از گذشته چهل و سه سال از این حادثه، و دیدن این همه نقش‌آفرینی جمهوری اسلامی علیه اسرائیل و نوید نابودی آن، برادران بسیجی باید مانند سلبریتی‌های بیگانه از آموزه‌های انقلاب، با نادیده گرفتن آفتاب و با ژست خود بزرگ بینی، بجای جهاد تبیین، چنین تحریف بزرگی رقم زنند؟
6. البته حوزه‌های علمیه هر چه بیشتر با نگاه جهانی داشته و به موضوعاتی مانند فلسطین بپردازند پسندیده است، اما این موضوع از وظایف اصلی ایشان نیست. در حالی که طبق فرمان امام خمینی ره در دوم آذر 67، اقدامات عملی در این عرصه و حتی «به وجود آوردن هسته‌های مقاومت در تمام جهان» از وظایف بسیج و مخصوصاً بسیج دانشجویی است. چه خوب است که متولیان نشریه‌ی سپیدار به عنوان مسئولان بسیج دانشجویی در مهم‌ترین دانشگاه کشور، گزارشی در اقدامات یا حداقل پژوهش‌ها یا مطالعات خود در این زمینه ارائه نمایند.
7. سخن پایانی را به آیه و حدیثی در این زمینه اختصاص می‌دهم:
وَقَضَیْنَا إِلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیرًا * فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیَارِ وَکَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا (اسراء، 4-5) ما در کتاب [تورات]، به بنی‌اسرائیل اعلام کردیم که قطعاً شما دو بار در زمین فساد می‌کنید و برتری‌جوییِ بزرگی خواهید کرد. پس همین که وعده‌ی نخستین فتنه فرارسد، گروهی از بندگان توانمند و جنگجوی خویش را [برای سرکوب شما] برانگیزیم. پس درون خانه‌ها را جستجو کنند [تا فتنه‌گران را یافته، کیفر دهند] و آن، وعده‌ای قطعی است.
عن بعضِ أصحابِنا : کنتُ عندأبی عبدِ اللّه ِ علیه السلام جالِسا إذْ قَرأَ هذهِ الآیهَ: «فَإذا جاءَ وعدُ اُولاهما بعَثْنا علیکم عِبادا لنا اُولی بأسٍ شدیدٍ فجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وکانَ وَعْدا مفعولاً» [ الإسراء : 5. ] فقُلنا: جُعِلْنا فِداکَ ، مَن هؤلاءِ؟ فقالَ، ثلاثَ مَرّاتٍ : هُمْ واللّه ِ أهلُ قُمّ. (بحار الأنوار : 60/216/ 40)
یکى از شیعیان می‌گوید: درحضور امام صادق علیه السلام نشسته بودم که ایشان آیه 5 از سوره‌ی اسراء را تلاوت کرد: عرض کردیم: فدایت شویم، آن افراد چه کسانی هستند؟ امام علیه السلام سه بار فرمود: به خدا قسم آنان مردمان قم هستند.