مثل هرسال هیئت میثاق داخل دانشگاه برگزار میشود؛ دانشگاه امام صادق(ع)…
بیرون دانشگاه، گیت های بزرگی برای ورودی هیئت طراحی شده؛ از قسمت برادران وارد می‌شوم، جوان‌هایی با لباس نظامی ایستاده‌اند تا امنیت مراسم را تأمین کنند. در دست بعضی‌شان بی‌سیم است و آنهایی که بی سیم ندارند، مقابل ورودی‌هایی که با داربست از هم تفکیک شده اند، ایستاده‌اند و مردم را می‌گردند. برخی هم پشت میز نشسته و کیف و کوله و کالسکه و… را وارسی میکنند تا مبادا وقت مهمانان تلف شود.
برخی از مهمانان از همین بیرون موبایل‌شان را نزدیک صورت شان گرفته‌اند و بدون توجه به اطراف از ورودی عبور میکنند. خوب که دقت می‌کنم می‌بینم، مراسم زنده را از صفحه مجازی هیئت دنبال میکنند.
هر کدام از خدام روی بازوی‌شان بازوبند یاحسین بسته‌اند.
وارد محیط دانشگاه می‌شوم.
مسیر برادران از خواهران جدا شده. خادمی که مسیر را جدا می‌کند، از دیگر خدام بزرگتر است، کت و شلوار پوشیده و برخی از محاسنش سفید شده، دیگر خدام «استاد» صدایش میکنند.
یکی از خدام اسپند دود می‌کند و سربند بسته، ناخودآگاه یاد حرم امام رضا(ع) می‌افتم؛ السلام علیک یا علی بن موسی.
غرفه هایی در مسیر رسیدن به مسجد تعبیه شده‌اند. غرفه اول هیئت نوجوانان است…
(…ادامه دارد)
نویسنده: علی راستی
واحد نشر/