فرقی نمی‌کند شب از نیمه گذشته باشد یا آفتاب داغ ظهر تابستان بتابد. این روزها در هر ساعتی می‌توانستی خادمان هیئت میثاق با شهدا را ببینی که در تکاپوی تدارک بهترین هیئت هستند. امام، بهترین است و بچه‌ها در تلاش‌اند بهترین‌ها را ارائه بدهند. نه فقط در سخنرانی استاد پناهیان و مداحی برادر مطیعی بلکه از اول تا آخرش. برای انتخاب شعار هیئت، فیلم‌های تبلیغاتی، نشریه فتح ویژه شب‌های محرم، آماده‌سازی پارکینگ‌ها، بازرسی و امنیت و… ساعت‌ها فکر و تلاش شده است.
مهمان‌های خارجی امسال چه کسانی خواهند بود؟ کتاب‌های خوب جدید کدام‌اند؟ در غرفه اقتصادی چه باید بکنیم؟ حتی برای جزئیات غرفه‌های فرهنگی اجتماعی حاشیه هیئت هم فکر شده است. اینجا یک متر فضا از خیابان اصلی تا پای منبر مهم است. مبادا از دست برود.
زینبیه خواهران که نصب سازه و آماده‌سازی آن کار طاقت‌فرسایی است، جوابگوی عزاداران خواهر نیست. پذیرایی بیست تا سی‌‌وپنج هزار عزادار حسینی هم سخت است. اما برای دانشجویان بسیجی، کار نشد ندارد. دانشجویانی که سنگین‌ترین وسیله‌ای که تا دیروز بلند کرده بودند، خودکار بوده است، حالا فرش جابجا می‌کنند و از داربست‌ها بالا می‌روند. با دست‌هایشان کاه‌گل درست می‌کنند تا فضای سنتی غرفه‌های تدارکات رنگ‌وبوی طبیعت بگیرد و عزاداران لذت یک چای آرام‌بخش را بچشند.
فراتر از مهد کودک، هیئت نوجوانان مکان و برنامه‌های مستقلی دارد تا والدین آسوده‌خاطر به عزاداری خود بپردازند؛ سخنران متناسب با درک و فهم آن‌ها از حماسه حسینی می‌گوید. نوجوانان سینه‌زنی و دسته‌روی خودشان را دارند به همراه نمایش تئاتر و حلقه گفتگو. راستی، حالا دیگر نوجوانان سال‌های پیش، خودشان از دست‌اندرکاران اصلی برگزاری هیئت نوجوانان شده‌اند.
نویسنده: حمید درویشی/