۱) در قرارداد بستن منافع شخصی را به منافع کشور ترجیح ندهد
آقای روحانی در سال ۸۱ ضمن نامه‌ای به رئیس جمهور وقت (خاتمی) تأکید کرده که «عقد قرارداد طولانی (کرسنت) گاز با شرکتی غیر معتبر که بنابر گزارشات دریافتی از وزارت نفت طی سال‌های گذشته عملکردی ضعیف و توأم با نادیده گرفتن حقوق ایران در ارتباط با میدان نفتی مبارک داشته، تکرار تجربه تلخی است که سالیان دراز گرفتار آن خواهیم بود. شرایط بازار موجب گردیده که قیمت و شرایط قراردادی مذاکره شده در مقایسه با منطقه بسیار پایین و غیرمطلوب باشد.»
در روز دهم بهمن سال ۸۴ نیزمحمدرضا رحیمی رئیس وقت دیوان محاسبات کشور، با استدلال به‌صرفه‌نبودن این قرارداد، از آن به «خیانت» تعبیر کرد و خواستار لغو آن شد و این داستان تا به امروز ادامه دارد.
خسارت ناشی از عقد این قرارداد ۱۸ میلیارد دلار برآورد شده است.
۲) جلوگیری از خام فروشی نفت
ابوالفضل ابوترابی نماینده مردم نجف‌آباد در مجلس شورای اسلامی: آقای زنگنه با این توجیه که ساخت پالایشگاه در داخل کشور توجیه اقتصادی ندارد، عدم موافقت خود با ساخت پالایشگاه در داخل را اعلام می‌کند که این کاملا در مقابل حرف مقام معظم رهبری است که بارها فرمودند: ما باید نفت را در داخل فرآوری کنیم و نفت خام نفروشیم.
۳) نترس بودن و آماده‌ی فداکاری
اسحاق جهانگیری معاون اول می‌گوید به مدیرانی نیاز داریم که از آبروی خود مایه گذاشته و برای دور زدن تحریم‌ها دست به کار شوند. وزیر نفت اما به خبرگزاری خانه ملت می‌گوید از زندان می‌ترسد تا زمزمه‌هایی که از ترس وزیر حکایت دارد، به واقعیت برسد.